Bij Kokboekencentrum hebben we niet alleen voor mannelijke ambtsdragers boeken maar zeker ook voor vrouwelijke ambtsdragers! In deze blog lees je meer over 1 boek in het specifiek, Allen voor Eén.
In zijn eerste boek Allen voor Eén bepleit Joël Boertjens dat vrouwen meer ruimte krijgen om in de kerk hun gaven op alle niveaus in te zetten. Zijn boek brengt verdieping in een discussie die steeds meer tot een daadwerkelijke koerswijziging leidt: meer vrouwen in leidinggevend functies. In veel kerken waarin de Bijbel autoriteit heeft als Gods Woord is er nog te weinig ruimte voor participatie van vrouwen in leiderschap. Hiermee mist de kerk unieke krachtige gaven die God ter beschikking heeft gesteld voor zijn missie.
Een paar jaar geleden, terwijl we in een buitenwijk van Chicago met elkaar in gesprek kwamen, vertelde Joël zijn droom om een boek te schrijven over de Bijbelse visie op vrouwen in de gemeente en in leiderschap. Het was de pauze van een grote leiderschaps- conferentie waar we met een groep Nederlanders aan deelnamen. Tussen de sprekers zaten diverse vrouwen. Vrouwen die hun roeping hadden verstaan, hun talenten hadden ontdekt en, wellicht nog belangrijker, ruimte hadden gevonden of gekregen om deze ten volle in te zetten. Het was inspirerend.
Joël vertelde over hoe het boek opgebouwd moest worden en over de diepgang die hij er in wilde leggen. Terwijl hij vertelde werd hij steeds enthousiaster. Hij wilde weten hoe ik dacht over zijn plan, of ik zijn visie op de behoefte voor zo’n boek deelde. Samen spraken we over de situatie in Nederland en wereldwijd, over de verschillen, over traditie en over de geschiedenis. Wat in ieder geval duidelijk werd is dat we dezelfde droom deelden. Ik deed toen de belofte om het voorwoord te schrijven als het uit zou komen. Joël droomde verder en ging echt schrijven. Je hebt in handen het resultaat van een droom, van een visie, misschien wel een missie. Wie Joël kent, of volgt, weet dat hij als voorganger van een kerk in het multiculturele Amsterdam een open houding heeft. Regelmatig zet hij ogenschijnlijk heel verschillend denkende, bekende mensen tegenover elkaar om samen in gesprek te gaan. Het voeren van het open debat en het echt luisteren naar de diverse argumenten is verrijkend en boeiend. Je kunt zoveel van elkaar leren als je echt luistert, met respect voor elkaar. En laten we vooral niet den- ken dat we de hele waarheid en alle wijsheid zelf in pacht hebben. Daar is één leven veel te kort voor.
Als het gaat om de plaats van vrouwen in de kerk en in de bediening moet ik eerlijk bekennen dat ik zelf ook door een proces moest gaan. Iedereen neemt tenslotte zijn opvoeding, zijn cultuur en zijn ervaringen mee in het leven, en niet te vergeten zijn eigen theologie. Niet alleen groeide ik op in een machocultuur (Zuid- Amerika), maar ook in een kerkcultuur die op z’n minst worstelde met vragen over vrouwelijk leiderschap. En dat is zacht uitgedrukt, want in veel kerken, van alle soorten en achtergronden, is het nog steeds een taboe. Niet zelden spreek ik leiders die het thema al jaren willen bespreken, maar het niet aandurven vanwege de onrust die zou kunnen ontstaan. Ik snap de worsteling, omdat ik die zelf ook heb doorgemaakt. Hoe moeten we de huidige beweging duiden? Zijn we niet gewoon aan het opschuiven ter wille van een groep ‘schreeuwers’ zoals dat bij diverse andere thema’s ook het geval is? Geven we niet toe on- der druk van een groep, terwijl we een grote fout begaan door mee te bewegen? En als we toegeven, wat zegt dat dan? Hoe moeten we terugkijken op de geschiedenis? Hoe omgaan met de vrouwen die, tot nu toe, niet pasten in ons plaatje van bedieningen van een ‘positie’ in de kerk? Hebben we ze tekortgedaan? Vragen die vaak vanuit en oprecht hart gesteld worden. En toch is het belangrijk om dieper te gaan, om verder te zoeken.
