Als een tuin ligt hij voor mij – de nieuwe dag
met de wortels van oude plichten.
Met de bloesem van nieuwe dingen.
Met de knoppen van het onverwachtse.
Met de stekels van verdriet en zorg.
Met de lichtpunten van hopelijk succes.
Met de schaduw van mogelijke tegenslag.
Dank u voor de tuin van deze nieuwe dag.
Voor de bloemen en de knoppen.
Voor de doornen en de struiken.
Voor dat wat licht of donker is.
Voor de vele mogelijkheden en kansen.
Geef mij voor deze tuin en deze dag
de moed om te kunnen snoeien,
waar ik snoeien moet.
Geef mij kracht om te kunnen planten,
waar ik planten moet.
Geef mij vandaag de wijsheid
om te kunnen kiezen
tussen het één en het ander