De flaptekst begint met de kreet: ‘we zijn eenzamer dan ooit!’. Deze uitspraak wordt niet door feiten onderbouwd. Eeuwenlang al waarschuwen mensen elkaar zodra er nieuwigheden opduiken. De trein zou de melk van koeien zuur maken, mensen zouden vreselijke dingen overhouden aan een treinrit en zo is vrijwel elke vernieuwing vergezeld
gegaan van waarschuwingen. In die traditie kun je dit boek zien: pas op mensen, die enge nieuwe sociale media maken ons eenzaam!
Het zou makkelijk zijn het boek daarom af te serveren. Wegen verbinden mensen en maken contact mogelijk dat er voordien niet was. Wegen
scheiden ook. Ze scheiden de ruimte en werpen een belemmering op tussen gebieden. Ze scheiden ook anderszins: tussen degenen die gebruik kunnen maken van de weg en hen die dat niet kunnen. Cees Zweistra onderzoekt het verbindend en scheidend effect van sociale
media en laat zien hoe het inwerkt op ons sociale leven.
Dat hij niet helemaal helder is in zijn begripsbepaling van eenzaamheid toont weer eens hoe complex dit onderwerp is. Veel filosofen laten in hun werk graag zien dat ze in een traditie staan: hun voorgangers worden veelvuldig geciteerd en dit boek is daarop geen uitzondering. Los daarvan is het lekker vlot geschreven. Ergens zegt Zweistra: ‘Op de achtergrond van onze keuze voor technologie ligt de vraag wat voor soort persoon we willen zijn’. Dit boek kan je zeker helpen bij het bepalen van je antwoord.
Jeannette Rijks, oktober 20202
Zelfstandig onderzoeker en expert op het gebied van (de aanpak van) eenzaamheid, auteur bij Eenzaamheid Informatie Centrum
